De nieuwe bus is toch niet echt een verbetering, de stoelen zijn kleiner, hij stinkt naar rook en iedereen denkt dat we van het openbaar vervoer zijn, dus zien we heel veel uitgestoken handen en daarna teleurgestelde gezichten langs de kant van de weg als wij voorbij sjezen. Maar we hoeven geen grote afstanden meer en hopen toch merendeels buiten de bus door te brengen. We rijden nog wel een dagje safari door Hluhluwe-Umfolozi Park (Tja spreek dat maar 'ns snel uit), maar zien na uren zoeken slechts 2 olifanten en 4 giraffen. Daarna zijn we helemaal klaar met de safari's en zijn we het er over eens dat je dit beter in andere landen kunt doen zoals Kenia/Tanzania of Namibië. 's Avonds hebben we weer een camping voor onszelf en zien we bushbabies (nachtdiertje, zie foto) over boomtakken rennen. Het is erg rustig op de campings, het vakantieseizoen begint pas volgende week, dan is het hier grote vakantie en gaat alles voor 2 maanden plat. De gastvrijheid wisselt per plek, soms is het welkom onverschillig en traaaaaaag, maar vaker is iedereen heel aardig, behulpzaam en goedlachs. Op één camping gaan de schoonmaaksters zelfs aan de slag met Michiels afwas, op een andere krijgen we thee met scones als welkom en een mooie handgemaakte kaars tegen de muggen. We brengen één dag door in het Lloret del Mar van Zuid Afrika, namelijk Ballito, een mediterraan aandoend stadje met een met appartementen volgebouwde kust. Het publiek bestaat vooral uit dronken lallende blanke jongeren, net als in Spanje dus eigenlijk. Op een wat afgelegen strandje verderop bevinden zich de Indiërs en Zulu's. De apartheid is dan wel afgeschaft maar het mengt nog steeds niet lekker op zeg maar. Durban is de enige grote stad die we aandoen, we verbazen ons over de mooie, zonnige, ruime boulevard. Het is er druk, er is een milieuconferentie bezig en alle hotels tot ver buiten de stad zijn volgeboekt, een camping is er niet. We bezoeken de Indiase wijk en eten heerlijke curries en naan, even wat anders dan de boerewors van de braai of de hamburger met patat die hier geldt als haute cuisine. Daarna rijden we door naar de Drakensbergen, een hoog bergmassief (3400 meter), waar bovenop het kleine koninkrijk Losotho ligt als een onneembaar fort op de top. De bergen zorgen voor luchtopstoppingen, hierdoor ontstaan er 's middags onweersbuien waartegen onze kijkshoptentjes niet bestand blijken. Vanaf die dag is het letterlijk dweilen met de kraan open. Even overwegen we in de kleine campingkeuken op de vloer te gaan slapen, maar als Michiel een paar spinnen ziet, slaapt hij toch liever in de lekkende tent. We behelpen ons met sponzen, handdoeken, plastic zakjes en takjes tussen de binnen en buitentent, want dit is een kampeervakantie en kamperen zullen we!! Met een gids en diens grote 4x4 jeep gaan we een dag naar Losotho. De weg er naartoe heet de Sani Pass en zigzagt zich supersteil 2000 meter omhoog over een keien en kuilen pad waar de jeep zich dapper overheen ploegt, maar waar onze bus geen meter omhoog zou komen en trouwens ook verboden is, deze weg is verplicht vierwielaandrijving of anders thuis blijven. We verlaten Zuid Afrika onder in het dal en 1,5 uur later boven op de bergen ontvangen we de stempel van Lesotho in ons paspoort. Een ander land en weer een wereld van verschil! Zowel de mensen als de huizen en vooral het landschap. We bevinden ons op een mega uitgestrekte kale hoogvlakte met in de verte slechts een paar ronde hutjes en af een toe een kudde schapen als miniatuurvlokjes op de hellingen. Verder is er helemaal NIETS! De paar mensen die we ontmoeten zijn gehuld in kleurige dekens en wollen mutsen. We zien ze aan het werk met de pasgeschoren wol van de merinoschapen die er uitzien of ze met een wafeltang bewerkt zijn. De lucht is ijl, de wolkenpartijen prachtig en op het geklingel van schapenbelletjes na is het compleet stil. Geen vliegtuigstrepen, geen elektriciteitspalen, geen reclameborden (die waaien hier weg, aldus de gids), een heerlijk niks. We mogen in één van de hutjes binnen kijken en worden vriendelijk ontvangen door een basothovrouw en haar kindjes die ons laat zien (en proeven) hoe brood gebakken wordt tussen de hete kolen in het midden van het hutje, dat overigens geen schoorsteen en dus een roetzwart dak heeft. Buiten speelt een herder op z'n éénsnarige instrument, de kinderen lopen vrolijk zwaaiend in en uit en de gids vertelt e.e.a. over Lesotho waar de levensverwachting niet hoger dan 40 jaar is en wij dus in geleende tijd zouden leven. Later drinken we thee in de hoogst gelegen pub van het continent waarna we hetzelfde pad (er is er maar één) terug nemen naar ons eigen kampement. Een indrukwekkende dag. Daarna rijden we verder naar het noorden. Eerst een nachtje bij Cathedral Peak, Michiel wil natuurlijk nog wel zelf een berg beklimmen. Helaas is de berg de volgende dag verdwenen in een dikke laag wolken, dus maken we met z'n drieën een mooie wandeling op een wat lager gelegen niveau. We zien een bizar gekleurde sprinkhaan die zo uit een verfwinkel lijkt te zijn weggelopen en lopen door een vallei met Protea bomen met gigantische bloemen die pas bloeien als de boom is verbrand. 's Middags rijden we verder naar het Royal Natal national park. Ook hier kijken we op tegen de hoge bergen die zich als een amphitheater om de camping heen krullen. We blijven hier de laatste drie dagen, waarvan het 2 dagen pijpenstelen regent en lekkages de boventoon voeren. Langzaam vallen de tenten steeds verder uit elkaar, de ritsen zijn al een paar keer genaaid, twee stokken zijn gebroken en gespalkt, de elastieken kapot en de haringen krom. Ook zijn we door alle stoeltjes gezakt ondertussen. MichielmacGyver heeft het helemaal druk met z'n rol ducttape. Kamperen in de regen is armoe dus verschansen we ons een middagje in het sjieke hotel een eind verderop en zitten met onze modderbroeken en zweetshirts tussen de baljurken en driedelig sjiek lekker aan de warme chocomelk. De laatste ochtend schijnt de zon eindelijk weer en kunnen we toch nog de prachtige wandeling door de Thukela gorge maken. Dan is het tijd om in te pakken, we rijden de laatste 4 uurtjes naar Johannesburg, doen nog wat inkopen en vertrekken richting vliegveld. De tijd is weer gevlogen! Het was een leuke, afwisselende reis met prettig gezelschap en mooie indrukken. Onze top 3 ervaringen: het zwemmen met een walvishaai, het lopen van de NumNumtrail en het bezoek aan Lesotho. Waarheen, wanneer en met wie de volgende reis zal zijn, weten we nog niet. Iemand nog ideeën?